Warszawa, Scania, Michalczewski: Powroty i debiuty

Michalczewski wraca na warszawskie linie po dwuletniej przerwie. A to za sprawą podpisanej pod koniec kwietnia umowy z ZTM ośmioletniej umowy przewozowej. Przewoźnik zobowiązał się w niej do wykonywania przewozów w wymiarze ok. 2 mln wzkm rocznie. Początkowo będzie na tym zarabiał 6,63 zł/wzkm netto.

Obsługa ma być zapewniona przez min. 25 autobusów klasy MAXI. Michalczewski zadeklarował, że do ruchu wprowadzi autobusy zasilane sprężonym gazem ziemnym. Firma na dostawcę pojazdów wybrała pierwszy raz Scanię. W warszawskiej bazie radomskiej spółki będzie garażowało 29 autobusów Citywide 12LF CNG. Dla Michalczewskiego jak i Scanii jest powrót i jednocześnie debiut. W przypadku producenta to pierwsze autobusy sprzedane do Warszawy od 10 lat. Absolutną nowością natomiast jest fakt, iż są to pierwsze gazowce ze słupskiej fabryki na stołecznych liniach. Michalczewski z kolei będzie pionierem wśród prywatnych przewoźników operujących na zlecenie ZTM, który postawił na gaz.

Każdą gazową Scanią w wersji warszawskiej może podróżować maksymalnie 76 pasażerów. 25 osób może liczyć na przejażdżkę na fotelach Kiel Ideo, które Michalczewski wydaje się lubić od dłuższego czasu. Dziewięć siedzeń jest dostępnych z niskiej podłogi. Wszystkie posiadają dedykowaną dla warszawy tapicerkę z charakterystycznymi dla stolicy symbolami syrenki, zamku królewskiego i Kolumny Zygmunta. Wejście na pokład tych w pełni niskopodłogowych pojazdów jest możliwe dzięki trzem wejściom w układzie 2-2-2. Drugie i trzecie drzwi są odskokowo-przesuwne. Scania zastosowała płaty drzwiowe Ventury oraz sterowanie BODE. Tym samym Michalczewski jest drugim po MZA warszawskim operatorem, który postawił na takie rozwiązanie.

Czas na napęd. A tutaj mamy w zasadzie standardowy gazowy MAX-komplet Scanii. Citywide'y 12LF CNG w wersji dobranej pod katem potrzeb radomskiej firmy są napędzane poprzecznie zabudowanymi silnikami Scania OC09 101. Jednostka o pojemności niespełna 9,3 l ma 206 kW mocy oraz osiąga maksymalny moment obrotowy 1350 Nm. Silniki są zblokowane z automatycznymi sześciobiegowymi skrzyniami biegów ZF EcoLife 6AP1400B. Na dachu autobusów zabudowano cztery aluminiowe butle na gaz, każda o pojemności wodnej 320 l.

Przestrzeń pasażerska jest klimatyzowana za pomocą agregatu Spheros Aerosphere, zapewne o mocy 35 kW. Naturalną wentylację zapewnia pięć okien przesuwnych oraz dwa sterowane elektrycznie szyberdachy. Autobusy wyposażono system monitoringu firmy GenesisMobo.

Dostawcą systemu informacji pasażerskiej jest warszawska firma Macro-System. Gazowa Scania jest wyposażona w cztery wyświetlacze zewnętrzne LED o wysokiej rozdzielczości. Zgodnie z wymaganiami ZTM świecą one na biało. Pójdźmy do środka. Tutaj znajdujemy trzy tablice LCD. Za kabiną kierowcy oraz przy drugich drzwiach mamy dwa monitory 23″. Z kolei przed drugim wejście po prawej stronie zamontowano tablicę 38″, czyli nic innego jak doskonale znane w Warszawie od prawie dekady tzw. „e-korale”. Do tego oczywiście nie mogło zabraknąć głosowych zapowiedzi, w których lektorem jest znany i lubiany Tomasz Knapik oraz systemu GPS. Całością steruje autorski autokomputer Macro-Systemu z dotykowym interfejsem.

Kierowca może liczyć na naprawdę przyzwoite warunki pracy. A to za sprawą wydzielonej i w pełni odseparowanej od przestrzeni pasażerskiej kabiny. Jest ona zabudowana na pełnej szerokości autobusu (z dwoma niezależnymi wyjściami). Kokpit z regulacją kolumny kierownicy, fotel ISRI z dwoma podłokietnikami oraz osobny nadmuch z klimatyzacji powodują, że prowadzący powinien mieć kolejne powody do zadowolenia.

Wyjazd gazowych Scanii zgodnie z umową ma się odbyć 27 października. Jeszcze nie wiadomo na jakich liniach będzie je chciał początkowo wykorzystywać ZTM. W najlepsze jedna trwają przygotowania do rozpoczęcia kontraktu. Mamy jednak pewne wrażenie, że certyfikacja pierwszej Scanii jest trochę spóźniona.

Prócz kompleksowego odbioru autobusów przez urzędników, który po pozytywnym wyniku kończy się wydaniem certyfikatu pozwalającego na jazdę po Warszawie pozostaje jeszcze kwestia zajezdni oraz pozyskania odpowiednich kierowców. Tutaj też nie ma lekko. ZTM twardo się trzyma swoich wymagań i w stanowczy sposób je egzekwuje.